به نقل از «قدس آنلاین»

قوام جامعه اسلامی به قسط و عدل است

تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۶۳۴۷۰

به گزارش قدس خراسان، حجت الاسلام علی باقری در سومین نشست چهارشنبه های فرهنگ رضوی در تبیین شاخصه های کلانشهرهای زیارتی اظهار کرد: قرآن کریم شهر مکه را به عنوان ام القری می داند و حج را به عنوان معیار و میزان عمق زیارت ها دانسته است چرا که تمامی زیارات ما از حج ناشی می شود و آن شاخصه هایی که قرآن حریم برای شهر مکه مطرح کرده است برای سایر کلان‌شهر زیارتی باید مد نظر قرار دهیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در خراسان رضوی با اشاره به روایت امام علی (ع) که فرمودند: «شما حجتان را با زیارت پیامبر (ص) تمام کنید و زیارت ایشان را به عنوان اکمال حج قرار دهید» و نیز فرمودند که «شما اگر به زیارت خانه کعبه بروید و به زیارت پیامبر (ص) نروید جفا کرده اید»، بیان کرد: بنا بر این روایات، زیارتی که در قله قرار گرفته است حج است و شهر مکه نیز قبله مسلمین عالم است لذا باید دید آموزه های قرآنی در مورد مکه و حج چیست و از این آموزه ها برای زیارات دیگر از جمله مشهدمقدس و زیارت علی بن موسی الرضا(ع) بهره بگیریم.

وی عنوان کرد: کسانی که حکمرانی یک کشور را اشغال کرده باشند خطرش بیشتر از کسانی است که زمین ها را اشغال کرده اند. اگر کسی بگوید خادم الحرمین هستم اما درآمد خود را خرج کشتار مسلمین کند؛ این عین فساد است چرا که کلانشهر زیارتی باید منافع مسلمانان را تامین و شر دشمنان را دفع کند.

باقری از کلان‌شهرهای زیارتی به عنوان یک ثروت یاد کرد و گفت: اگر مشهدالرضا(ع) به مرکزی تبدیل شود که منافع کشورهای ضعیف اسلامی را تامین و به مشکلات مسلمانان رسیدگی کند به ام القری جهان اسلام تبدیل می شود.

 رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در خراسان رضوی در خصوص دیگر شاخص های کلانشهرهای مذهبی گفت: کلانشهرهای مذهبی باید مرکزی باشد که تبعیض های نژادی را از بین برده و مواسات را ایجاد کند. همانطور که می بینید در حج و طواف خانه خدا همه در یک لباس هستند و راهپیمایی اربعین نژادها وجود ندارد و همه مسیر توحید و عبودیت را طی می کنند؛ لذا اگر کلانشهرها نتوانند این مواسات را تامین کنند و شهر را متعلق به خود بدانند نه جامعه مسلمین قطعا نمی توانند رسالت یک کلانشهر مذهبی را به سرانجام برسانند.

وی خاطرنشان کرد: رژیم صهیونیستی بر تبعیض نژادی بنا شده است و متاسفانه کسانی که دم از حقوق بشر می زنند با رئیس این رژیم منحوس عکس می گیرند و اعلام همکاری می کنند و در واقع جهان غرب نیز حیات خود را در حفظ اسرائیل می داند.

باقری به گفته یک روزنامه نگار تانزانیایی در یک اجلاسیه ای که اگر ایران خاموش شود دنیا هم خاموش می شود، اشاره کرد و افزود: نظام جمهوری اسلامی ایران تنها صدای بلند علیه استکبار بود که تبدیل به یک جبهه جهانی شد و نظام سلطه هم اکنون احساس سقوط می کند و چنانچه کشورهای اسلامی همگرایی داشته باشند اسراییل محو و کلا سلطه غرب از بین می رود.

رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در خراسان رضوی افزود: اروپا با وجودی که با امریکا زاویه دارد ولی در مسائل مرتبط با غزه کنار اسراییل است و حتی اهمیت اسرائیل برایش از اوکراین بیشتر است.

وی در ادامه، یکی دیگر از ویژگی های کلان شهرها را اتحاد و انسجام عنوان کرد و گفت: قدرت امت اسلامی در انسجام و وحدت است.

باقری با بیان اینکه مشهدمقدس ظرفیت های بسیاری در بعد ملی و بین المللی دارد اذعان کرد: متاسفانه در معرفی مشهدالرضا(ع) مسئولین افق دید بین المللی ندارند همچنین ما در حوزه آموزش و اطلاع رسانی و انعکاس اخبار در بعد بین المللی عقب هستیم.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: جامعه اسلامی مشهد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۶۳۴۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پایگاه مرگز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به پرسش و پاسخی پیرامون دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:

پرسش:

اگر حکومت دینی تشکیل نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پاسخ:

لازمه اقدام به هر عملی، سنجش هزینه‌ها و فواید آن عمل است و باید دید که هزینه‌های فراوانی که برای برپایی حکومت دینی در ایران ایجاد شده است، خروجی و ثمره خاصی داشته است؟ به عبارت دیگر اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد و چه ضرورت و تغییری در برپایی حکومت دینی برای ملت ایران ایجاد شده است؟

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد:

۱. به وظیفه دینی و الهی جامعه عمل نشده بود.
برپایی حکومت اسلامی و بستری که بتواند احکام الهی را جاری کرده و ترقی بخشد، وظیفه مسلمین است. برپایی حکومت در جامعه اسلامی، از امور لازم و وجوب آن قطعی است. برای اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی می‌توان به ادله قرآنی، روایی و عقلی تمسک کرد. (۱)

۲. اکثر احکام الهی تعطیل، و فساد و اعمال نامشروع فراگیرتر بود.

حکومت نقشی انکارناپذیری در ایجاد بسترها و ضوابط مؤثری در اجرا یا تعطیلی احکام اسلامی و همچنین تربیت دینی و غیردینی جامعه دارد. امام خمینی در لزوم تشکیل حکومت اسلامی بیان داشته است که: «احکام اسلامی اعم از قوانین اقتصادی، سیاسی و حقوق تا روز قیامت باقی و لازم‌الاجرا است، هیچ‌یک از احکام الهی نسخ نشده، از بین نرفته است.

این بقا و دوام همیشگی احکام، نظامی را ایجاب می‌کند که اعتبار و سیادت این احکام را تضمین کرده، عهده‌دار اجرای آن‌ها شود؛ چه اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی امکان‌پذیر نیست. در غیر این صورت، جامعه مسلماً به‌سوی هرج‌ومرج رفته، اختلال و بی‌نظمی بر همه امور آن مستولی خواهد شد». (۲) پیش از انقلاب اسلامی، تجربه حکومت غیردینی در ایران، ترویج فساد و فحشا و ایجاد بسترهای فساد زدا و دین‌زدا بود.

۳. زمینه برپایی و حرکت به سمت تحقق کامل حکومت دینی فراهم نمی‌شد.

نظام ما دینی است و مرجعیت همه‌جانبه دین اسلام را در عرصه حکومت و اداره جامعه پذیرفته است. به هر میزان که در اداره جامعه و تدبیر امور کشور به دین مبین عمل گردد، به آن حکومت، دینی گفته می‌شود.
حکومت دینی ما کامل نیست و ما در مسیر دینی شدن حکومت هستیم نه اینکه حکومت و دولت و جامعه ما کاملاً دینی باشد. چنانچه رهبر انقلاب در این رابطه اعلام کرده است: «ما هنوز به کشور اسلامی نرسیده‌ایم. هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که کشور ما اسلامی است. ما یک نظام اسلامی را طرّاحی و پایه‌ریزی کردیم - «ما»، یعنی همان‌هایی که کردند - و الآن یک نظام اسلامی داریم که اصولش هم مشخص و مبنای حکومت در آنجا معلوم است. مشخص است که مسئولان چگونه باید باشند. قوای سه‌گانه وظایفشان معیّن است. وظایفی که دولت‌ها دارند، مشخص و معلوم است؛ اما نمی‌توانیم ادّعا کنیم که ما یک دولت اسلامی هستیم؛ ما کم داریم. ما باید خودمان را بسازیم و پیش ببریم. ما باید خودمان را تربیت کنیم». (۳)

۴. استبداد و استثماری که بر این ملت سلطه داشت کنار نمی‌رفت.

تاکنون اثبات شده است که تنها الگویی که در ایران توانسته است در مقابل استبداد و استثمار به‌طور کامل تاب بیاورد و تسلیم نشود، الگوی تشکیل حکومت دینی به رهبری فقیه جامع‌الشرایط است. این حکومت دینی است که به مبارزه و حرکت ملت مشروعیت بخشیده و ایثار آنان برای حفظ ارزش‌های دینی و ملی را معنا بخشیده است. این رهبران دینی و ملت دین‌دار بوده‌اند که در مواقع حساس و خطرساز، با شدت در راستای حفظ منافع ملی کشور به بذل مال جان خود پرداخته‌اند.

۵. ترقی جامعه با این شدت نبود.

دین برای سعادت بشر آمده است. به هر میزان که به دین عمل شده است، رشد و ترقی در جامعه حاصل گردیده است. برای نمونه حکومت دینی برای جامعه زنان، نقشی انسانی و غیرجنسی قائل است. این امر موجب شده است که ترقی زنان با کمترین آسیب جنسیتی به‌صورت جهشی رخ‌داده و زنان در عرصه تحصیل و تدریس و حضور در عرصه‌ها و مشاغل گوناگون رشدی خیره‌کننده را تجربه کنند.
در هشت سال جنگ، ایران با حضور مردم دین‌مدار برخلاف پیشینه دویست‌ساله خویش، اجازه نداد که هیچ بخشی از کشور از آن جدا گردد؛ اما فساد و فحشا موجب می‌شود که موانع جدی بر سر راه ترقی کشور ایجاد شود. ضمن اینکه باید توجه داشت که بخش بزرگی از ناکامی‌های ما به این دلیل است که دشمنان دین و دولت دینی با تمام توان مشغول ایجاد مانع و سد در مقابل الگو شدن و تقویت یک دولت اسلامی بوده و با ضربات پی‌درپی نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی خسارات سنگین و قابل‌تصوری را در راه تحقق این اهداف ایجاد کرده‌اند. در واقع تنها این دین نیست که عامل و منشأ شرایط موجود در ایران باشد.

۶. ایرانیان در الگوهای غربی و شرقی هضم می‌شدند.

حکومت دینی الگویی فارغ از الگوهای حاکم بر عالم بود که نتیجه آن قتل و تجاوز مستکبران و ابرقدرت‌ها به مستضعفان عالم است. الگویی که یاد می‌دهد که یا باید غارت شوی یا باید با غارتگر همراهی کنی. الگوی حکومت دینی، نفی سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری است. در الگوی دینی عدم همراهی با مستکبران عالم، یک وظیفه شرعی است.

نتیجه:

حکومت دینی بسترساز ترقی و تمدن است و به هر میزان که به احکام دین مبین عمل گردد ترقی و تمدن حاصل می‌شود. عدم تشکیل حکومت دینی به معنای ترک تکلیف جامعه ایمانی و تعطیلی احکام اسلامی و انسداد ترقی معنوی و مادی صحیح جامعه و هضم شدن در الگوهای منحرف حاکم برجهان است.

پی‌نوشت‌ها:
۱. ر.ک: همتی، همایون، سنت و سیاست در اسلام، تهران، آوای نور، ۱۳۷۳ ش، ص ۳۸.
۲. خمینی، سید روح‌الله، کتاب بیع، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸ ش، ج ۲، ص ۴۶۱.
۳. خامنه‌ای سید علی، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، خامنه‌ای دات آی آر، ۱۲ آذر ۱۳۷۹، https://khl.ink/f/۳۰۳۹